استخوان های تزئینی ترسناک - گیگابلاگ

استخوان های تزئینی ترسناک

نویسنده: ندا بهجتیان

در جهان کلیساهای عجیبی وجود دارند که در و دیوارشان به جای گل و شمع با استخوان بدن مرده ها پوشیده شده است

کلیسای سدلک، کلیسای سانتا ماریا، کلیسای کاپلا داس اوساس و کلیسای دومونت، با اینکه در نقاط مختلفی از قاره اروپا پراکنده هستند اما در یک مورد عجیب با هم مشترک هستند؛ در و دیوار این کلیساهای عجیب پر است از استخوان مرده هایی که سال ها پیش از جهان رفته اند و از استخوان آنها برای تزئین در و دیوار این کلیساها استفاده شده است. جمجمه های کوچک و بزرگ، استخوان های دست و پا و بقیه استخوان های ریز و درشت بدن، اولین چیزهایی هستند که در این کلیساها به چشم می خورند؛ استخوان هایی که حالا به یک لوستر بزرگ، یک تابلوی تزئینی و یک ستون بلند تبدیل شده اند.

کلیسای سدلک مشهورترین نمونه کلیساهای جمجمه ای است؛ یک نیایشگاه کوچک مسیحی که در گورستان کلیسای قدیسان در دهکده سدلک، در حومه شهر کوتناهورا در جمهوری چک واقع شده است. افرادی که به نمای بیرونی این کلیسا نگاه نمایند هیچ چیز عجیب و غیرمعمولی ای به چشمشان نمی خورد اما وقتی از در کلیسا عبور می نمایند و پا به فضای داخل آن می گذارند حتماً شگفت زده می شوند؛ چرا که تزئینات داخل این کلیسا از 40 هزار استخوان کوچک و 70 هزار استخوان کامل انسان تشکیل شده است.

گورستان سدلک از آرامگاه های محبوب اروپای مرکزی در دوران گذشته بود. در اواسط قرن 14 طاعون در سدلک شایع شد و کمی بعد در اوایل قرن پانزدهم، جنگی هم در آن به وقوع پیوست. به این ترتیب، طاعون و جنگ باعث مرگ هزاران نفر در این منطقه شدند. طبق اسناد به دست آمده فقط در سال 1318 طاعون باعث مرگ 30 هزار نفر در این منطقه شد. بنابراین مسؤولان کلیسا برای دفن این اجساد مجبور شدند فضای گورستان قدیمی شان را توسعه بدهند. تقریباً در سال 1400 میلادی راهبان یک کلیسای گوتیکسی(یکی از سبک ها و دوره های تاریخی معماری) در این قبرستان کلیسای کوچکی ساختند و تصمیم گرفتند از استخوان مرده ها در این مکان استفاده نمایند. بنابراین استخوان انسان هایی که در سال های گذشته در این قبرستان دفن شده بودند از خاک بیرون آورده شد تا در نیایشگاه سدلک قرار بگیرد.در بین سال های 1703 تا 1710 جان سانتینی ایچل یکی از معمارهای معروف آن دوران، تصمیم به بازسازی این کلیسای کوچک گرفت. بعد از آن در سال 1870 نجار مشهوری به نام فردریک رینت از طرف خانواده سلطنتی برای مرتب کردن و تزئین این استخوان ها که بسیار به هم ریخته شده بودند استخدام شد. در حقیقت آرایش کنونی این استخوان ها حاصل کار این نجار ماهر است. فردریک این استخوان ها را به شیوه بسیار زیبایی در کنار هم چید و از در کنار هم قرار دادن آنها اشیایی مثل شمعدان، ناقوس، محراب و ... ساخت. او برای ساختن هرکدام از این وسایل حداقل از استخوان های یک جسد استفاده نموده بود. اما یکی از شاهکارهای عجیب فردریک چلچراغ بزرگی است که با حلقه هایی از استخوان جمجمه، کتف، ران و ستون فقرات ساخته و از سقف کلیسا آویزان شده است. دور تا دور کلیسا اسکلت هایی ایستاده اند که با گل های پنج پر تزئین شده اند و در دست آنها یک جام کوچک واقع شده است. جام بزرگی هم در کنار محراب قرار گرفته که از استخوان ساخته شده است. زنجیره ای از استخوان های ریز هم که از کناره های دیوار و از میان گنبدها آویزان است. این نجار ماهر با استفاده از استخوان ها نقش های زیبایی روی دیوارها ایجاد کرد و نقاشی های زیبایی از روز قیامت کشید؛ نام و امضای او بعد از گذشت سال ها هنوز هم زیر تمام این آثار به چشم می خورد.

کلیسای کاپلا داس اوساس

کلیسای کاپلا داس اوساس در شهر ایورای پرتغال هم یکی از مشهورترین کلیساهای تزئین شده با استخوان است که قدمت آن به قرن شانزدهم برمی گردد. این کلیسا به وسیله فرانسیسکو مانک ساخته شده است. روی دیوارهای این کلیسا هم جملاتی مثل من اینجا را ترک گفته ام اما نمرده ام، به روشنایی رفته ام، روزی که از جهان رفتم شیرین تر از روزی بود که به جهان آمدم و ... دیده می گردد. اسکلت های به کار رفته در تزئین این دیوارها متعلق به مرده های مختلفی است؛ یعنی از استخوان های جسد یک نفر در یک جا استفاده نشده. اما برای نگهداری استخوان های بچه ها و نوجوانان قسمت جداگانه ای در نظر گرفته شده و حتی استخوان های افرادی که به طور خانوادگی از جهان رفته اند در کنار هم چیده شده اند. مساحت این کلیسا 180 متر مربع است و روی هر دیوار سه پنجره و دور آن هم هشت ستون واقع شده است که در یک نگاه اجمالی می توان فهمید که تمام این ستون ها از استخوان انسان ها ساخته شده است. در تزئینات کلیسا از استخوان های 5000 نفر استفاده شده؛ اجسادی که در دیوارها گذاشته شده، اجساد کسانی است که یا گناهکار بوده یا از طاعون و وبا مرده اند. فرانسیسکو می خواست با ساختن این مکان عاقبت انسان ها را به نمایش بگذارد تا گناهکاران از آن عبرت بگیرند.منبع: همشهری سرنخ، شماره 55منبع: راسخون