تست تندر تا دو قدمی مرگ ؛ خودرویی که می توانست جایگزین پیکان و پراید باشد - گیگابلاگ

آمپر بنزین هشدار می دهد که دیگر بنزینی برای ادامه جهت نمانده است.

در این سرعت خودرو همانند پر کاهی شده است. پیچ تندی در پیش داریم، احتمالاً با این سرعت اگر ادامه دهیم خودرو چپ می شود.

سرعت را تا 140 کیلومتر در ساعت پایین می آورم. پیچ را رد می کنیم.

حال دو کامیون پشت سرمان و یک کامیون در پیش رو است که به ناگاه موتور ماشین از بی بنزینی خاموش می شود.

سرعت کاهش می یابد و به 120کیلومتر در ساعت می رسد.

در این زمان ترمز هم که از نوع ABS است عملکردش به علت خاموش شدن موتور به حداقل رسیده است.

حال دیگر نه ترمز موتوری داریم و نه چندان ترمز پدالی، تنها ترمز دستی مانده است.

اما اگر در این سرعت ترمزدستی را بکشم مانند فرفره چرخان به دل کامیون جلویی می رویم.

با خاموش شدن موتور، فرمان هیدرولیک خودرو هم کارایی اش کم شده است.

دو کامیون پشتی بوق شیپوری زنان با سرعت به سمت ما می آیند، گویا نعره کشان آماده بلعیدن ما هستند و از طرفی خودرو به سرعت در حال رفتن به زیر کامیون جلویی است.

در این لحظه تنها یک راه به جای مانده، نگه داشتن خودرو با ترمز دستی، شانس زنده ماندن 50 درصد است.

ترمز دستی را تا میانه می کشم، سرعت خودرو آغاز به کم شدن می نماید.

چند بار این کار را انجام می دهم تا وقتی سرعت کاهش یافت. این عمل را بطور متناوب انجام می دهم، سرعت به 20 کیلومتر در ساعت می رسد که محکم ترمز دستی را می کشم و خودرو کنار جاده متوقف می شود.

این رویداد عجیب بخشی از تست 1200 کیلومتری تندر 90 است که به مدت دو روز از تهران به اصفهان و بالعکس صورت گرفته است.

در سرعت 200 کیلومتر در ساعت خودرو همانند پر کاهی خارج از کنترل به نظر می رسد، که طبیعی است چرا که ما سوار یک سوپراسپرت نیستیم، بلکه سوار خودرو شهری هستیم.

آغاز تست

مدل های مختلف تندر آماده اند تا به سمت قم و سپس سلفجگان، دلیجان، محلات، گلپایگان، گوگد، خوانسار، و نجف آباد و پس از آن به اصفهان رهسپار شوند.

برای آغاز تست تندر ، تندر90 فول با نام LP را انتخاب می کنم.

این خودرو کاملترین مدل تندر90 است که دو ایربگ، ترمز ABS، شیشه و آینه های برقی، کامپیوتر سفر، CD Player، رینگ آلومینیومی 15 اینچی و سوئیچ ریموت دار دارد.

ابتدا از فاصله 20 متری با ریموت درها را باز می کنیم، من به همراه نقشه خوانم به سمت خودرو می رویم.

بارمان را داخل صندوق عقب می گذاریم، صندوق بسیار جادار است. (حجم صندوق عقب 510 لیتر است حدود دو برابر پیکان)

در خودرو را می بندیم و خودرو را روشن می کنم.

دور آرام خودرو بسیار کم صدا است و صدایی به داخل کابین راه نمی یابد.

کلاچ خودرو هم نرم و تیز است. خودرو را در دنده یک می گذارم، دسته دنده هم بسیار نرم است.

البته کیفیت فرمان و دسته دنده به علت استفاده از پلاستیک مقرون به صرفه قیمت کمی در ذوق می زند.

خودرو به آرامی حرکت می نماید. چرخش فرمان هیدرولیک عملکرد خوبی را از خود نشان می دهد.

شکل قربیلک فرمان مجذوب نماینده است اما گرفتن آن در دست کمی مشکل است، جنس به کار رفته در فرمان هم سبب می شود تا چندان خوش دست نباشد.

تست تندر تا دو قدمی مرگ

بازی با سرعت

شتاب خودرو هم تا سرعت 100 کیلومتر قابل قبول است و کاملاً احساس می کنید که از این نظر در میان خودروهای شهری دیگر مانند پژوپارس و پژو405 بالاتر است.

وارد اتوبان قم می شویم، حال اینجا مکان مناسبی برای تست سرعت است البته در جلوی ما تعداد زیادی دوربین سرعت سنج واقع شده است.

پس باید به دو سمت خیابان دقت کنم.

سمت چپ که دوربین های سرعت کار گذاشته شده و سمت راست هم پلیس های بزرگراه منتظر شکار خودروها هستند.

پدال گاز را تا آخر فشار می دهم.

با گذر از سرعت 140 کیلومتر احساس می کنیم خودرو آن پایداری قبلی را ندارد گویا خودرو در حال سبک ترشدن است.

از طرفی ارتفاع بالای خودرو که به جهت افزایش حجم صندوق عقب و فضای داخلی است، سبب شده تا مرکز ثقل خودرو نسبت به خودروهای دیگر بالاتر باشد.

پس به همین خاطر فرمان پذیری خودرو مخصوصاً با افزایش سرعت به بیش از 140 کیلومتر کمی کاهش می یابد.

سرعت به 160 کیلومتر در ساعت می رسد و با گذر دور موتور از چهار هزار، صدای موتور در داخل کابین کاملاً شنیده می شود.

سرعت به 180 کیلومتر در ساعت نزدیک می شود که به ناگاه از دور دوربین سرعت سنج را می بینم.

به سرعت پا را بر روی ترمز می گذارم تا در نزدیکی دوربین سرعت سنج سرعت به 120 کیلومتر در ساعت برسد.

عملکرد ترمز تندر90 با توجه به مجهز بودن به ABS در این اتفاق کاملاً بی نقص و مناسب است.

دوباره پا را بر روی گاز می گذاریم و بالاخره در سرازیری با شیب 10درصد سرعت خودرو به 200 کیلومتر در ساعت می رسد.

غرش موتور در این لحظه بسیار رعب آور است.

بعد از سرعت 160 کیلومتر در ساعت که دور موتور در دنده پنج به نزدیک پنج هزار می رسد صدای موتور بسیار مهیب و گوش آزار می شود.

تندر سوپر اسپرت نیست!

در سرعت 200 کیلومتر در ساعت خودرو همانند پر کاهی خارج از کنترل به نظر می رسد.

البته طبیعی هم هست چرا که ما سوار یک سوپراسپرت نیستیم، بلکه سوار خودرو شهری هستیم.

خودرویی که حداکثر سرعت آن به وسیله کارخانه 170 کیلومتر اعلام شده و قطعاً در چنین سرعتی نباید هم چندان پایدار باشد.

جاده کویری ،کاملاً صاف، خسته نماینده و خواب آور پیش روی ماست به شیب 15درصدی می رسیم.

در اینجا سرعت خودرو از 180 کیلومتر به کمتر از 170 کیلومتر کاهش می یابد.

بعد از گذر از شیب، پشت آمپر خودرو که نمایشگر بنزین، دمای آب و کیلومتراش دیجتالی است نشان می دهد که دیگر بنزین در باک خودرو باقی نمانده است.

دید کور عقب خودرو و نبود پوشش لازم به وسیله آینه ها سبب می شود به هیچ اسم نتوانم با دنده عقب کوچه باغ باریک و پر پیچ و خم را طی کنم.

لذت از جهت

پس با دلهره راه را طی می کنیم تا به پمپ بنزین شهر محلات بر سیم.

بعد از دلیجان دیگر جاده آن حالت یکنواخت و کسل نماینده قبلی را ندارد.

چرا که هر کدام از شهرهای پیش روی ما دارای تاریخچه ،مردم و طبیعتی جالب هستند.

از گلخانه های محلات گرفته تا کوه های معدنی اطراف جاده هنگام طی جهت جالب توجه به نظر می رسند.

کوه های اطراف جاده یکی از غنی ترین معادن سنگ های تزئینی جهان را در خود دارد.

به همین علت بعضی از مردم شهرهای اطراف معدن چیانی ماهرند و بعضی دیگر کشاورزان و گل پرورانی کاردان هستنند.

طبیعت و مردم جاده ما را در فکر فرو می برد تا بالاخره به گلپایگان و پس از آن به شهر گوگد می رسیم.

در این زمان در کنار قهوه خانه داخل شهر گوگد که در اصل یک کاروانسرای قدیمی بازسازی شده است توقف می کنیم.

قهوه خانه ای که در قدیم میزبان کاروان های از شتر و اسب بوده، حال کاروان هایی از اسب های مدرن را در خود می بیند.

پس از استراحتی کوتاه در کاروانسرا، دوباره به راه می افتیم.

جهت بعدی خوانسار است. این شهر بسیار زیبا، پر از درختان گردو، زردآلو، آلو، سرو و صنوبر است.

برگ های زرد پاییزی کف باغ ها و کوچه باغ ها را پوشانده و رنگ زرد، سرخ، و سبز درختان جلوه ای زیبا را به وجود آورده است.

آفتاب در حال غروب است و نم بارانی هم می زند و خنکای هوای کوهستان، فضا را پر نموده است.

موتور و گیربکس خودرو، در سفر 600 کیلومتری بین تهران و اصفهان، عملکرد عالی در هماهنگی با هم را از خود نشان دادند.

راندن در کوچه های باریک

تمام این زیبایی ها سبب می شود با تندر به کوچه باغ های خوانسار برویم.

کوچه هایی که عرض جاده اش تنها یک سانتی متر بیشتر از عرض خودرو است.

حدود یک کیلومتر در یکی از این کوچه باغ ها به پیش می روم زیبایی هوش از سرم پرانده و متوجه نیستم که در بازگشت باید این جهت را دنده عقب برگردم.

اما در زمان دنده عقب متوجه یکی از اصلی ترین ایرادات خودرو می شوم.

دید کور عقب خودرو و نبود پوشش لازم به وسیله آینه ها سبب می شود به هیچ اسم نتوانم با دنده عقب کوچه باغ باریک و پر پیچ و خم را طی کنم.

گویی که آچمز شده ام کنار کوچه باغ یک جوی روانی وجود دارد که یک پل خراب هم بر روی آن است.

سعی می کنم با دور چند فرمان خودرو را برعکس کنم.

در این زمان به ناگاه خودرو در چاله آب فرو می افتد و ما هم مجبور می شویم زیر خودرو را با سنگ و چوپ پر کنیم، بالاخره بعد از چند بار فرمان دادن خودرو به جاده بازمی شود.

دوباره راه را ادامه می دهیم پس از طی چند کیلومتر به کوه های اطراف خوانسار می رسیم.

کولاک برف جاده را فرا گرفته در این زمان برف پاک کن خودرو را روشن می کنم متوجه می شوم عملکرد برف پاک کن بسیار عالی است و مه شکن هم جاده را کاملاً روشن نموده.

خودرو هم که ارتفاع بالایی دارد مانند یک شبه شاسی بلند این جاده را پشت سر می گذارد.

پس از گذر از این جاده کوهستانی و گذشتن از شهر نجف آباد به شهر اصفهان می رسیم.

اما پس از ساعت ها رانندگی واقعاً یک چیز آزارمان می دهد و آن هم قرارگرفتن در ترافیک وحشتناک این شهر است که گوی سبقت را از تهران ربوده است .

منفی ها و مثبت ها در کنار هم

با اینکه جایگاه خودرو کمی سفت است و از نظر راحتی نمی توان نمره بالایی به آن داد.

ولی عملکرد مناسب دنده ها و کلاچ و فرمان نرم خودرو در ترافیک می تواند کمی از خستگی قرارگیری در چنین شرایطی بکاهد.

البته با وجود اینکه موتور و گیربکس خودرو در سفر 600 کیلومتری بین تهران و اصفهان عملکرد عالی در هماهنگی با هم را از خود نشان داده اند اما نزدیکی دنده ها به هم در هنگام تعویض کمی در ذوق می زند.

روز دوم

روز دوم دو خودرو E2و E0که یکی دارای ABS و دیگری فاقد ABS است مورد آزمایش ترمز قرار می گیرند.

در مدل E2 من و در مدل E0 مصطفی دوستم نشسته است.

هر دو خودرو همزمان تیک آف می نمایند و در کنار هم در نقطه معین شده با سرعتی در حدود 120 کیلومتر در ساعت به ناگاه پدال ترمز را هر دو راننده فشار می دهیم.

صدای جیغ شدیدی از لاستیک ها بلند می شود؛ خودروها به شدت و لرزش کنان روی آسفالت سر می خورند و پس از چند ثانیه متوقف می شوند.

شاید باورکردنش سخت باشد آزمایشی که در بعضی خودروهای داخلی به منحرف شدن شدید خودرو و حتی چپ شدن آن منتهی می شود در مدل ABS دار بدون انحراف و در مدل بدون ABS با انحراف کمی همراه است.

طول خط ترمز حدود 30 متر است و اختلاف مدل ABS و بدون ABS هم حدود هفت متر است.

پس از این تست به سمت تهران باز می گردیم.

حال برترین زمان برای تست شتاب و سرعت خودرو است.

چرا که در جاده بازگشت تعداد دوربین های سرعت سنج بسیار پایین است.

ابتدا شتاب صفر تا 50 خودرو را آزمایش می کنیم.

بعد از چندبار آزمایش به عدد حدود چهار ثانیه می رسیم.

پس از آن شتاب صفر تا 100 که حدود 11.2 است را به دست می آوریم.

البته اعلام کارخانه عدد 10.2 است که احتمالاً به خاطر وزن دو سرنشین خودرو و قرارگیری در ارتفاع بالاتر از سطح دریا و کاهش قدرت موتور ناشی از این حالت، این عدد برای ما غیر قابل دسترسی بوده است.

تست تندر تا دو قدمی مرگ

کاهش شتاب

با گذر از سرعت 100 کیلومتر به شدت شتاب خودرو کاهش می یابد.

چرا که شتاب صفر تا 120 کیلومتر خودرو 16 و شتاب صفر تا 140کیلومتر، 24 ثانیه است.

با گذر از سرعت 140 شتاب به شدت کند می شود و طی مدت بیش از 40 ثانیه به سرعت 160 کیلومتر در ساعت می رسد.

افزایش سرعت ادامه پیدا می نماید تا سرعت به نزدیک 200 کیلومتر در ساعت می رسد.

در این سرعت خودرو همانند پر کاه سبک شده بود و هرگونه فرمان دادن حتی ناچیز به راننده القاء می نماید که تو حتماً ماشین را چپ خواهی کرد.

البته قطع نشدن سیستم هیدرولیک در بالای سرعت 140 کیلومتر هم از ضعف های این خودرو است.

چرا که فرمان بسیار تیز به همراه بدنه ای ناپایدار به خاطر مرکز ثقل بالا هر لحظه امکان چپ شدن یا انحراف خودرو را فراهم می نماید.

گویا این خودرو برای سرعت بالای 140 کیلومتر طراحی نشده است.

فشار روی موتور در تست سبب شده تا بنزین خودرو به سرعت تمام شود.

مدت ها است که پمپ بنزین ندیده ایم.

سرعت خودرو به نزدیک 200 کیلومتر در ساعت رسیده که به پیچ تندی می رسیم.

سرعت را تا 140 کیلومتر کاهش می دهیم.

دو کامیون پشت سر و یک کامیون پیش روی ما است که موتور از بی بنزینی خاموش می شود.

این حادثه خطرناک همان اتفاق ابتدای گزارش است.

برطرفِ بلا

خودرو متوقف شده است و ما جان سالم به در می بریم و این را تنها مدیون ترمزهای قوی دستی این خودرو هستیم.

پس از آنکه راننده ای به ما پنچ لیتر بنزین می دهد دوباره به راه می افتیم.

خودروی ما دارای باک 60 لیتری بنزین بود که در مصرف ترکیبی بین جاده بیرون و درون شهری طی 618 کیلومتر، آن را مصرف نموده است.

البته چون دور موتور ما به علت قرارگیری در حالت تست اکثراً بالای چهار هزار دور بوده مصرف خودرو بیشتر از استاندارد است.

مصرف تقریبی خودرو در این حالت در هر 100 کیلومتر حدود 10 لیتر است.

حال آنکه این عدد طبق اعلام کارخانه در حالت ترکیبی هفت و در حالت شهری 9 لیتر است.

خودروی ما تنها پنج لیتر بنزین دارد. تنها 50 کیلومتر می توانیم طی کنیم.

ترس از خاموش شدن دوباره خودرو و عمل نکردن ترمزها سبب می شود سرعتمان را به سختی به بالای 60 کیلومتر برسانیم.

به شهری کنار جاده می رسیم شهری که نامش را تا به امروز نشنیده ایم.

شهری که مردمانی بسیار فقیر دارد و خانه هایی که بیشتر شبیه زاغه های قدیمی تهران است.

در این شهر بنزین می زنیم و از کنار مردم فقیر شهر می گذریم. مردمی که با تعجب ما را نگاه می نمایند.

قم پیش روی ما است و بعد به تهران می رسیم.

باز هم شهر شلوغ و پرازدحام، شهری که خیابان های آن در گذشته پر از پیکان و حال پر از پراید است.

پیکانی که قرار بود تندر90 جایگزینش شود و آن یکی یعنی پراید در پیروز نشدن تندر90 و نرسیدن آن به تیراژ 300 هزار دستگاهی تا به امروز جای پیکان را گرفته است.

حسرت از آنکه چرا خودرویی مانند تندر90 که گذشته از بعضی ایرادهایش، بسیار ایمن و راحت تر از این دو خودرو است، نتوانست یا نگذاشتند جایگزین این دو خودرو تاریخ گذشته شود.

تست تندر تا دو قدمی مرگ

مزایا

خودروی شهری مناسب،

هندلینگ خوب تا سرعت 140 کیلومتر،

شتاب صفر تا 100 ، 11.2 آزمایش شده به وسیله تیم تست 10.2 اعلام شده از سوی کارخانه،

مصرف مناسب ترکیبی هفت لیتر اعلام شده از سوی کارخانه، 10 لیتر آزمایش شده به وسیله تیم تست،

عملکرد مناسب و هماهنگی موتور 1600 سی سی،

105 اسب بخار با گیربکس پنج دنده،

عملکرد ترمزهای عالی، ایمنی مناسب سه ستاره ایمنی،

جاداری اتاق و صندوق و راحتی باز و بسته شدن درب ها و سوار و پیاده شدن،

همچنان قیمت مناسب نسبت به محصولات مشابه در بازار،

یک خودروی شبه شاسی بلند،

قدرت بالای جلوبندی.

معایب

طراحی کسل نماینده و دارای خطوط شکسته،

نزدیکی دنده ها روی دست دنده به هنگام تعویض

از کار نیفتادن سیستم هیدرولیک فرمان در بالای سرعت 140 کیلومتر،

نبود پایداری در سرعت بالای 160 کیلومتر و دید نامناسب عقب در هنگام دنده عقب و پارک،

دید ضعیف آینه های کناری،

نامناسب بودن شکل قربیلک فرمان و دست دنده،

هندلینگ ضعیف در سرعت بالای 140 کیلومتر،

جایگاه راننده در سفرهای طولانی سفت و خسته نماینده است،

سی دی پلیر ضعیف،

گران بودن خدمات پس از فروش.

این تست در سال 1386 صورت گرفته بود.

برای خواندن تست و آنالیز انواع خودروهای داخلی و خارجی اینجا کلیک کنید.