معمای بنای مرموز استون هنج! - گیگابلاگ

بنای باستانی و مرموز استون هنج دهه ها و بلکه قرن هاست که برای انسان ها شناخته شده بود، اما ماهیت این بنای کهن هنوز برای ما به صورت یک راز به جای مانده است و ما نمی دانیم که این بنا با چه هدفی ساخته شده بود. با این همه،چندی پیش دانشمندان پیروز به شناسایی سیستم زمان سنجی در این بنای مرموز شدند که تا پیش از این برای باستان شناسان ناشناخته بود.

استون هنج، بنای یادمانی پیشاتاریخی در دشت سالزبری ویلتشر در جنوب انگلستان است که به باور بسیار از باستان شناسان قدمت آن به دوران نوسنگی و عصر برنز باز می گردد.

این مجموعه، شامل حلقه ای از سنگ های افراشته شده است که به دور مجموعه ای نعل اسبی، مرکب از سنگ های برش خورده، نهاده شده. بنابر شواهد باستان شناختی، دشت سالزبری پیش از برپایی استون هنج هم منطقه ای با اهمیت آیینی بوده است، با این حال، پژوهشگران درباره کاربرد استون هنج اجماعی ندارند و هنوز درباره آن نظریه هایی تازه عرضه می نمایند.

در این میان، بعضی ستاره شناسان نیز بر این باورند که استون هنج در گذشته یک رصدخانه یا تقویم پیچیده بوده که سازندگان آن دانسته های ریاضیاتی لازم برای پیش بینی رویداد های آسمانی را بدست آورده بودند.

در واقع، یک مطالعه تازه اکنون آشکار نموده که چگونه ممکن است استون هنج در ابتدا برای محاسبه یک سال خورشیدی (معروف به سال گرمسیری) 365 روزه استفاده شده باشد. فرضیه ای که مدت هاست به وسیله محققان پیشنهاد می گردد، اما هرگز شواهد قابل پذیرشی برای آن ارائه نشده بود.

یافته های تازه مبتنی بر تجزیه و تحلیل دقیق تعداد و موقعیت سنگ هایی است که سایت را تشکیل می دهند، و بعلاوه مقایسه با دیگر سیستم های تقویم باستانی که ممکن است بر سازندگان استون هنج تأثیر گذاشته باشد. مطالعات استون هنج به عنوان مکانی برای ردیابی زمان و فصول به قرن ها پیش برمی گردد، اما تا به امروز تعیین نشده بود که این سیستم دقیقاً چگونه عمل نموده است. در واقع، تحقیقات تازه نیز بر اساس مطالعات قبلی صورت گرفته که نشان می دهد سنگ های سارسن که بخش عمده ای از استون هنج را تشکیل می دهند، همگی از یک منبع به دست آمده اند. این بدان معنی است که آن ها احتمالاً در یک زمان برافراشته شده و قرار بود در کنار یک دیگر کارکرد واحدی را ارائه دهند.

از همان نقطه شروع، تیموتی درویل، باستان شناس دانشگاه بورنموث بریتانیا، به آنالیز موقعیت حلقه های مختلفی که این بنای تاریخی از آن تشکیل شده است، پرداخت و سپس به این مسئله توجه کرد که چگونه ممکن است این ساختار با یک تقویم مرتبط باشد. باستان شناسان به علت موقعیت قرارگیری سنگ ها و همسویی آن ها با انقلاب بهاری، مدت ها گمان می کردند که استون هنج نوعی تقویم بوده است، تفسیری که تحقیقات تازه نیز بر اساس آن شکل گرفته است.

درویل می گوید: سیستم تقویم پیشنهادی به روشی بسیار ساده کار می نماید. هر یک از 30 سنگ در دایره سارسن نشان دهنده یک روز در یک ماه است که خود به سه هفته از هر 10 روز تقسیم می گردد. ماه میانی، که احتمالاً به خدایان اختصاص دارد، با پنج تریلیتون در مرکز سایت نشان داده شده است. بنابراین، این بنا به عنوان یک تقویم خورشیدی، انقلاب زمستانی و تابستانی را می تواند به وسیله یک جفت سنگ در هر سال نشان دهد.

درویل احتمال می دهد که این روش به عنوان راهی برای آنالیز خطا ها نیز عمل می کرد. اگر خورشید روزی در نقطه انقلابی اشتباه قرار می گرفت، مردم باستان ویلتشایر می دانستند که در محاسبه سال اشتباه نموده اند. مطالعه تازه اشاره می نماید که به نظر می رسد هیچ یک از ترتیبات موجود در استون هنج مطابق با 12 ماه سال نیست، اما ممکن است بعضی از سنگ های گم شده یا جابجا شده باشند. آنچه واضح است این است که معماری استون هنج برای مطابقت با دو انقلاب فصلی، به دو نیمه تقسیم شده است.

هفته هایی که 10 روز طول می کشند ممکن است در حال حاضر غیرعادی به نظر برسند، اما در زمانی که استون هنج برای اولین بار ساخته شد، اینطور نبود. در واقع، تقویم های خورشیدی مشابهی در مصر و در یک دوره زمانی که به عنوان پادشاهی قدیم شناخته می گردد، نیز وجود داشت. هفته های 10 روزه بعلاوه در منطقه ها دیگر باستانی هم مشاهده شده است.

درویل می گوید: چنین تقویم خورشیدی در مدیترانه شرقی در قرن ها پس از 3000 قبل از میلاد ساخته شد و در مصر به عنوان تقویم مدنی در حدود 2700 قبل از میلاد پذیرفته شد و در شروع پادشاهی قدیم در حدود 2600 قبل از میلاد به طور گسترده مورد استفاده نهاده شد. چیزی که تعیین نیست این است که آیا این دانش می توانست در آن موقع به جنوب انگلستان برسد یا خیر. استون هنج از نظر طراحی و ساخت نسبتاً منحصر به فرد است و ممکن است به طور کامل به وسیله مردم محلی ساخته شده باشد.

درویل به شخصیتی تاریخی معروف به کماندار آمزبری که در کوه های آلپ به دنیا آمد، اما بعداً در بریتانیا اقامت گزید و در نزدیکی استون هنج مدفون شد، به عنوان مدرکی که نشان می دهد مسافران ممکن است آموزه هایی درباره پیچیدگی های طرح های تقویم خورشیدی با خود از منطقه مدیترانه آورده باشند، اشاره می نماید. این تحقیق نشان می دهد که بعضی از این سؤالات ممکن است با تجزیه و تحلیل مصنوعات و کار DNA در آینده پاسخ داده گردد. در حال حاضر، به رسمیت شناختن استون هنج به عنوان یک سیستم تقویمی کاملاً کارآمد، به ما ایده بهتری درباره نحوه زندگی و آداب و رسوم مردم آن موقع می دهد.

درویل می گوید: پیدا کردن یک تقویم خورشیدی که در معماری استون هنج نشان داده شده است، راه کاملا تازهی را برای تماشا این بنای تاریخی به عنوان مکانی برای زندگی باز می نماید. جایی که زمان برگزاری مراسم و اعیاد به تار و پود کائنات و حرکت های آسمانی در آسمان ها متصل می شد. نتایج این تحقیق تازه در نشریه معتبر Antiquity منتشر شده است.