قطعنامه مجلس نمایندگان آمریکا علیه حزب کمونیست چین - گیگابلاگ

به نوشته روزنامه واشنگتن اگزماینر، مایک گالاگر، عضو جمهوریخواه مجلس کنندگان آمریکا با ارائه این قطعنامه در آستانه مراسم چینی ها در اول ژوئیه، حزب کمونیست چین را بابت 100 سال نقض فاحش حقوق بشر محکوم کرد و در کنار مردم چین در تلاششان برای آزادی خواهی ایستاد.

گالاگر به این نشریه مدعی شد: در قرن گذشته، حزب کمونیست چین بارها حقوق بنیادین بشر را نقض کرده و علیه شهفرایندان خودش مرتکب حملاتی وحشیانه شده است. داستان این حزب مملو از سرکوب، شکنجه، حبس گسترده و نسل کشی است. این صد سالگی نباید مایه جشن و شادمانی باشد؛ زمان آن است که این تاریخ بازتاب اعمال فاحشی باشد که این حزب مرتکب شده است و یاد ده ها میلیون قربانی که تحت رژیم ظالم این حزب متحمل درد و رنج شدند، گرامی داشته شود.

این پیشنهاد دوحزبی، حزب کمونیست چین را بابت 100 سال نقض فاحش حقوق بشر به ویژه سرکوب، شکنجه، حبس گسترده و نسل کشی محکوم میکند؛ از حق ذاتی مردم چین برای معین سرنوشت آزادی بیان سیاسی مستقل از حاکمیت تک حزبی حمایت میکند؛ از دولت ایالات متحده و متحدان و شرکای هم فکرش میخواهد تا از حقوق بشر در جمهوری خلق چین به ویژه از طریق استفاده از فناوری در پشتیبانی و توانمندسازی آزادی بیان و اطلاعات حمایت کنند؛ و مشتاق دیدن روزی هستند که حزب کمونیست چین دیگر وجود نداشته باشد.

این کننده جمهوریخواه آمریکایی در این فرایند از حمایت افرادی نظیر مایکل مک کال، عضو ارشد جمهوریخواه در کمیته روابط خارجی مجلس کنندگان آمریکا و رئیس گروه ضربت جمهوریخواهان در مورد چین، الیس استفانیک، رئیس کنفرانس جمهوریخواهان مجلس کنندگان و برایان فیتزپاتریک و همچنین دموکرات هایی نظیر روبن گالگو، جاش گاتهیمر و جارد گلدن برخوردار شد.

براساس این گزارش، جشن صد سالگی حزب کمونیست چین در بحبوحه هشدارهای جامعه اطلاعاتی آمریکا درباره بروز تهدید امنیت ملی از طرف چین، افزایش سوکوب داخلی و تخاصم خارجی چین و مانع تراشی دولت چین در انجام تحقیقاتی واقعی درباره منشاء پاندمی کرونا فرا می رسد.

در قطعنامه جمهوریخواهان آمریکایی از جمله به کمپین گسترده جنبش اطلاحات زمین در دهه 40 میلادی که این حزب بین دو میلیون و سه میلیون تن را کشت، به ادغام اجباری سین کیانگ به دست ارتش آزادی بخش خلق در 1949 با کمک شوروی، به الحاق تبت در 1951 به دست ارتش آزادی بخش خلق و تبعید اجباری دالایی لاما در 1959 و به کمپین های سه ضد و پنج ضد در 1951 و 1952 که سرمایه داران و وفاداران به سرنگونی جمهوری چین را هدف گرفت و رهبرانشان از سرزمین اصلی اخراج شدند اما کنترل تایوان را حفظ کردند و به هزاران مورد اعدام و خودکشی اجباری ختم شد اشاره دارد.

این قطعنامه همچنین به برنامه یک گام بزرگ به جلو متعلق به مائو تسه تونگ در اواخر دهه 50 تا اوایل دهه 60 اشاره دارد که به بروز یکی از بدترین فجایع دست ساز بشر در همه دوران ها انجامید. قطعنامه مذکور همچنین به فرهنگ انقلابی مائو از 1966 تا 1976 اشاره دارد که به بازداشت خودسرانه، شکنجه و اعدام میلیون ها شهفرایند که تعدادشان بین یک تا 35 میلیون برآورد میشود اشاره دارد. در قطعنامه دو حزبی همچنین به سیاست تک فرزندی از 1979 تا 2015 که میلیون خانواده را از حق داشتن بیش از یک فرزند منع کرد، اشاره شده است.، ایسنا